Un Baols toerke in Baarle

Een week of twee geleden ben ik door de beheerders van deze blog voor Geocachers in Nederland en België benaderd om iets leuks over ons toerke te schrijven omdat ze veel positieve verhalen erover horen. Nou, omdat ik die verhalen ook hoor, en lees, over ons toerke wil ik dat wel doen hoor!!

Wij zijn van Baarle(-Nassau)

Ik zal ons eerst voorstellen: Team PegKy bestaat uit mijzelf, Peggy, en mijn dochter Kyra en een beetje uit Dion, mijn partner. En we geocachen sinds vijf jaar. Wij wonen in Baarle-Nassau. De meeste kennen dit dorp wel omdat wij samen met Baarle-Hertog een enclave-dorp vormen. Ging ik vroeger veel op pad met mijn dochter, de laatste tijd is zij niet meer over te halen. Tja, pubertijd zullen we maar denken. Dus ga ik vaak op stap met mijn zus van Team FrieToP. En Dion is eigenlijk meer van de technische dienst ;-). Die helpt mij dus met het in elkaar zetten van de caches. Maar hij helpt mij ook met het zoeken naar caches als we zelf lekker gaan fietsen of op pad gaan en wel kijken waar we uitkomen: met mijn geocaching-app altijd open natuurlijk. En door dat laatste komen we ook tot het ontstaan van “Un Baols toerke” .

Zoals gezegd, wij fietsen graag. En wij hebben het geluk dat wij niet ver weg hoeven voor mooie routes want wij wonen in een geweldig mooie omgeving om te fietsen, te wandelen etc. etc. Tijdens het fietsen de afgelopen tijd heb ik veel inspiratie opgedaan voor plaatsen waar ik caches weg zou kunnen leggen. Niet om de caches zelf maar puur voor de mooie maar ook bijzondere omgeving waarin wij wonen. Plekjes waar de toeristen eigenlijk niet komen. Sommige heb ik al tot realiteit gebracht, maar dan vooral in ons dorp, daar liggen al aardig wat caches van ons. En later zijn er een paar bijgekomen, meer buiten het dorp, plaatsen waar bijna geen toeristen komen. Maar door het fietsen kreeg ik zoveel inspiratie voor zoveel plaatsen dat ik dacht: “Waarom ga ik dit niet groter aanpakken?” En hoe leuk zou het niet zijn omdat waar Baarle-Nassau en Baarle-Hertog zo om bekend staat gewoon letterlijk op kaart te zetten?” En zo werd dus het idee voor deze GeoArt geboren. En toen de grote vraag èn opgave: “Maar hoe ga ik dit aanpakken?”

De basis van deze toer was voor mij de mensen laten genieten van de mooie omgeving rondom Baarle-Nassau en Baarle-Hertog dus wilde ik enerzijds dat alle Mysteries in het teken stonden van ons dorp. Anderzijds dat het een echte fietscachetocht zou worden met snelle oppikkers, dus geen moeilijk gedoe met zoeken in het veld. Het stond voor mij als een paal boven water dat de schoonheid van de natuur zoveel mogelijk behouden moest blijven! En het toerke mocht niet langer zijn dan zo’n 25/30 km. Ik denk dat dit aardig gelukt is ;-). Ik moest het natuurlijk wel kunnen gaan onderhouden.

• 

En toen kwam er de geo-art

Eerst ben ik begonnen met het uitwerken van de GeoArt. Na wat Googlen ben ik via deze blog er achter gekomen hoe je een GeoArt kan maken. Omdat ik precies wist wat ik wilde heb ik de letters eerst met een borduurpatroon uitgewerkt en later in Google Earth alles zo strak mogelijk in kaart gebracht. De afstanden moesten gewoon echt perfect zijn tussen elke mysterie. Intussen heb ik ook contact gehad met de reviewers omdat ik niet wist hoe ik zowel fysiek als met de mysteries ging uitkomen ivm. de bijzondere situatie waar wij wonen. Het kon nl zo zijn dat de Mysterie in op de kaart in België lag en de cache in Nederland of juist andersom. Gelukkig zou dat geen probleem zijn dus kon ik gewoon alles uitwerken zonder met de landsgrenzen rekening te hoeven houden. Hier ben ik zo’n kleine twee weken mee bezig geweest. Uiteindelijk was ik tevreden met het resultaat en kwam ik uit op 60 caches.

60 caches, dat zijn 60 plekjes zoeken

Nadat ik alles had uitgewerkt ben ik via Google Maps al een beetje gaan rondkijken waar ik de caches wilde gaan leggen. Dan had ik al zo’n beetje een idee. De route mocht niet meer dan 30 kilometer zijn. Ook wilde ik onderweg wat rustpunten in de route hebben dus moesten er ook wat terrasjes of iets anders op de route liggen. Ook moest ik rekening houden met WP’s van andere caches. Gelukkig heb ik hier in de buurt ook al diverse multi-caches en andere series en caches gedaan dus wist ik ze nog aardig te liggen.

Op zich gaf dit alles geen probleem maar dat betekende wel dat ik moest gaan schakelen. Ik kon er namelijk niet onderuit om gebruik te moeten maken van twee zandbanen. “Ik zou me daar niet te druk over maken” zei Dion. “Ook die zijn echt Baol! Die zandbanen horen er gewoon bij” En eigenlijk heeft hij daar ook gelijk in. Je vindt die zandbanen hier heel veel. Sommige met mooie fietspaden ernaast. Bij deze twee dus helaas niet. En dat kan dan soms klunen worden met je fiets: zandbakken in de zomer, modderbakken na de regen.

En toen ben ik het veld in gegaan om de door mij gekozen cache plaatsen te gaan checken of het wat was. Bepakt en bezakt met diverse cache-containertje ben ik letterlijk gaan passen en meten in het veld. Ruim twee dagen ben ik hier mee bezig geweest. En daar heb ik toen al van genoten. Het was heerlijk weer en we hadden lekkere lange dagen dus ik kon ook in de avond lekker verder. Nadat ik alle fysieke coördinaten had bepaald in het veld ben ik de cachepagina’s gaan aanmaken voor een saturatiecheck bij de reviewers. En gelukkig kreeg ik alles goed terug. Er waren nergens conflicten dus ik kon nu echt beginnen met het uitwerken van de Mysteries.

• 

• 

Puzzels in het teken van ons dorp Baarle

Elke puzzelcache wilde ik in het teken hebben van ons dorp. Elke mysteriecache treft een foto die iets, verleden en heden, met ons bijzonder dorp te maken heeft of er juist iets over vertelt. Veel legpuzzels waarvan in de oplossing naast de coördinaten ook wat uitleg staat. Maar ook weer veel codes, woordzoekers en andere soorten opdrachten. Zelf heb ik tijdens het maken van deze puzzels en raadsels weer heel veel bij geleerd. En intussen heb ik Dion aan het werk gezet voor het technische gedeelte van enkele van mijn caches. Vond ik wel een echt mannenklusje.

Ook bij sommige van de caches wilde ik ons dorp terug laten komen. Geen gadget-caches maar gewoon simpele caches waarin je toch iets van ons dorp herkent. Ik ging dus niet alleen naar het VVV aan de Singel maar ook naar de plaatselijke slijterij voor een paar flessen van onze heerlijke lokale geneugten. Lekkers van onze lokale Brouwerijen. Om die te kunnen preparen moesten ze dus eerst leeg gedronken worden. En geloof mij, dat vond ik nog wel het leukste van de hele serie. Die lekkere neutjes gingen er wel in hahaha. En de dropjes uit de blikjes werden met veel plezier door de gezinsleden opgesnoept. En weken later volgde hetzelfde ritueel want ik wilde natuurlijk ook reserve caches achter de hand hebben. De verkoopster van de slijterij vroeg al: “Wat ben je toch allemaal aan het doen?” Toen meteen maar ook even uitgelegd wat geocachen is.

Tijd voor het veldwerk

Toen alle caches klaar waren ben ik ze met mijn zus van Team FrieToP in het veld gaan leggen. Daar hebben we een heel weekend voor uitgetrokken. Zij nam ook haar GPS mee. Ik wederom de mijne zodat we meteen mijn eerder ingemeten caches samen met ieder onze eigen GPS konden gaan checken. Al vlot stuitten we op een probleem waarmee ik een maand eerder nog maar weinig mee van doen had en dus geen rekening mee had gehouden: de Processie Rups. Die zaten werkelijk overal. Heel veel caches zijn we toen gaan verplaatsen, het zij enkele meters of juist naar volledige nieuwe plaatsen die ik eerst als reserve had ingetekend. Ik baalde hier ontzettend van, maar ergens ook weer niet. Ik baalde ontzettend omdat ik nu bij heel veel caches de coördinaten moest gaan aanpassen. Maar anderzijds was ik ook heel blij dat ik het nu zag en niet dat ik er later via logjes er achter moest komen dat mijn caches vol met deze rupsen zouden zitten.

Nadat eindelijk alle cachelistings klaar waren ben ik ze gaan aanbieden aan de reviewer. Ik moet eerlijk zeggen. Ik was best ontzettend zenuwachtig. Nu was het er geen 1 cache maar 60 in één keer. Allemaal kwamen ze terug: afgekeurd omdat ik er in vermeld had dat ik niet wilde dat er logstempels gebruikt werden. En dat men rekening moest houden met de ruimte op de logsheetjes. Dat mocht ik niet eisen. Ik mocht het wel vermelden maar niet verplichten. Dus hup, 60 cachelistings de tekst aanpassen. Bij sommige caches moest ik de soort puzzel aanpassen omdat die niet meer toegestaan was. Sommige waren te commercieel en bij ééntje moest ik toestemming vragen bij Natuurmonumenten.

• 

• 

Klaar voor publicatie

23 Juli was het dan eindelijk zover. Op één cache na, GA.36, werden er 59 van de 60 gepubliceerd. Voor GA.36 had ik namelijk nog steeds geen toestemming van Natuurmonumenten. En één cache was net voor de publicatie door de reviewer getackeld want hij had gezien dat één mysterie uit het lood stond t.o.v. de GeoArt. Bleek ik een cijfertje ernaast te zitten bij de coördinaten. Tikfoutje dus. Stuk voor stuk kwamen ze in een vlot tempo over mijn scherm gerold toen ze werden gepubliceerd. Ik wist niet goed wat ik er nu van moest gaan verwachten. Het was echt spannend voor mij. Hoe ging men deze serie ontvangen?

Het eerste logje dat ik binnenkreeg was … een write note: ik kreeg de melding dat ik de moeilijkheid wat te hoog had ingeschaald. Zelf wist ik met het maken van de Mysteries ook niet goed hoe hoog ik de moeilijkheid van de caches het beste in kon schalen dus bijstellen kon altijd nog dacht ik toen. Kinderziektes zitten overal wel in. Gelukkig waren de volgende logjes iets anders.

Mijn mailbox ontplofte! En niet voor een dag maar zeker drie weken lang. De caches werden namelijk net gepubliceerd tijdens de hittegolf in Juli. Heel Nederland en België hadden nu vakantie èn… Geocaching HQ had net een nieuwe challenge gestart: Mysterie at the Museum. Perfecte timing voor Geocachend Nederland en België dus. Heel veel vragen heb ik die avond al moeten beantwoorden over de puzzels. Ik had geen vakantie en moest gewoon de volgende dagen werken dus had ik mijn notitieboek met daarin alle aantekeningen van mijn caches meegenomen om iedereen z.s.m. van antwoord te kunnen voorzien tijdens mijn pauzes de dagen erna. Daags na het publiceren was ik ook al stom verbaasd toen ik ’s morgens berichtjes binnenkreeg dat er FTF’s en STF’s binnen stroomden. Dat was snel. Weken ben ik ieder moment van de dag bezig geweest met het beantwoorden van vragen, het constante ordenen van mijn mailbox door de vele logjes. Gelukkig is dat nu al iets minder. Intussen was ik weer druk bezig met het maken van nieuwe logrolletjes. Twee weken na het uitkomen van de GeoArt kon ik al weer op mijn fiets stappen voor cache onderhoud. Twee weken later nog een keer. Die keer samen met mijn zus. Ploeteren op het fietske tussen de buien door.

Intussen heb ik regelmatig gemaild met Natuurmonumenten maar helaas duurde het zolang voordat ik wel of geen toestemming krijg dat ik deze maar ben gaan verplaatsen. Nu ligt hij dan wel niet op de locatie die ik voor deze cache had voorzien maar hij is nu gelukkig wel online. Iedereen kan de GeoArt nu compleet maken.

Voor de Bonus heb ik in de toekomst misschien nog een verandering in petto. Ook voor deze had ik een andere locatie in gedachten maar helaas zag de grondeigenaar mijn berichtje te laat. De serie was toen al (erg) actief. Maar dat zal misschien pas tijdens of na de winter zijn. Als dat allemaal door gaat dan zie je dat ter zijner tijd vanzelf wel terug bij GA.60 Nu was het er helaas te laat voor om het alsnog te veranderen.

Plezier van de vele logjes

Al met al ben ik heel blij om te weten dat de serie geslaagd. Precies dat wat ik wilde zien en laten zien in deze serie is bereikt. Alle logjes bij de Bonus GA.60 lees ik elke avond met een bakje koffie met veel plezier na. Wat is het fijn om te lezen dat iedereen de serie waardeert. Op wat gemopper over de twee zandbanen na zijn alle logjes zeer positief. Men waardeert de omgeving, men waardeert de caches, men waardeert de puzzels. Precies dat waar ik de serie om heb gemaakt. Dat ik nu zelf niet echt aan geocachen toe kom vindt ik niet erg. Dat komt wel weer.

En wat ik ook zo ontzettend fijn vind? Zowat iedereen pakt netjes de fiets. Want daar is deze serie tenslotte ook voor gemaakt: Lekker fietsen in een mooi stukje natuur. Beetje geocachen, beetje genieten op een terrasje onderweg. Zonnetje erbij. Wat wil een mens nog meer?

• 

• 

Zelf op zoek gaan naar Un Baols toerke

Un Baols toerke laat je Baarle kennen: zowel het Nederlandse Baarle-Nassau als het Belgische Baarle-Hertog komen aan bod. 60 caches (bonus: GC88XQ5) die je allemaal best met de fiets kan doen. De afstand is 25 à 30 kilometer.

Iedereen ontzettend bedankt voor al jullie mooie logjes. Daar ben ik heel blij mee. Ook gaat mijn dank uit naar reviewer Westpointer. Deze heeft mij elke keer weer op het juist Cache Owners-pad gezet 😉 Mijn opzet voor deze toer is geslaagd! En voor diegenen die nog komen gaan? Ontzettend veel plezier met “Un Baols toerke”!!

Groetjes Peggy, Team PegKy