WiGe: Favo World Number One!

WiGe, een begrip in geocachend Nederland. Maar inmiddels ook ver buiten onze landsgrenzen is de spelersnaam WiGe bekend. Daarom is het de hoogste tijd om eens nader kennis te gaan maken met de mensen achter dit team.

Tijdens het event “GC7VQZ6 WiGe, World Number One” wordt team WiGe in het zonnetje gezet omdat zij wereldwijd op nummer 1 staan qua favorieten. Maar wat neem je mee als cadeau voor zo een team? Het team kennende zijn ze namelijk zeer bescheiden en willen niet te veel in de spotlights staan. Toch besluit ik dat er iets bijzonders voor hen gedaan moet worden. Goh en laat ik nu (net voordat bekend werd dat de hoogste plaats was behaald) een vraag van geocachen.nl te hebben gehad om wat over de reeksen van WiGe te gaan schrijven.

Nou die reeksen, die kunnen we in de loop van dit artikel wel ter sprake brengen. Maar wat mij betreft is het halen van de wereldtitel nog veel specialer dan alle reeksen die dit team heeft neergelegd.

Dus zo wordt het idee geboren om geen cadeau mee te nemen naar het event maar om eens te vragen of we een keer langs mogen komen om over onze gezamenlijke hobby te praten. Och en dat we dan een artikeltje ergens willen plaatsen is een bijkomstigheid ;-), maar wel eentje die door WiGe gelukkig wordt omarmt.

Ik maak een afspraak met Geer om op een mooie nazomerse dag over team WiGe te gaan praten.

Het begin

De eerste vraag die bijna logisch is, is hoe zijn jullie ooit begonnen met geocachen?

Geer vertelt: “Wil en ik zaten bij een kaartclubje en bij een rummikubclub. Wij wandelden veel en een vriend die ook bij deze clubjes zat die wist dat wij vaak gingen wandelen. Hij had een leuke invulling gevonden voor de wandelingen: geocachen. Geer kreeg dit allemaal via de mail met een link erbij. Dus er werd eens gekeken op de site. Nou dat is iets met coördinaten, noord, oost en vooral…..heel veel Engels…. Echt werkelijk geen idee wat ik met dit alles aan moet”.

Dus ik heb die beste man een mailtje terug gestuurd: “wij gaan wel gewoon wandelen, wij snappen er helemaal niks van”.

Maar dan ongeveer een maand later komt de zoon van Wil en Geer met een idee: “Pa en ma jullie willen toch zo graag wandelen? Ik heb een idee, we gaan wandelen met een gps. Dan onderweg nog wat dingen zoeken en uiteindelijk vind je een “schat””.

Dus op een mooie dag besluiten pa en ma met zoonlief de serie “Stevig Stappen” te gaan doen. Een moeilijkheid van 2, maar een terreinwaarde van 4 sterren! Na een hele middag wandelen, klimmen en zoeken hebben ze wel de ultieme beloning; de cache. Geer vind het “wel aardig” maar Wil is helemaal “om”.

Dit alles speelt zich af in december 2006. In januari 2007 gaan Wil en Geer met een busreis naar Benidorm. Dat doen ze ieder jaar en daar wordt ook dit jaar niet vanaf geweken. Echter in januari zijn beiden ook jarig. Als de zoon vraagt wat ze voor een cadeau willen voor hun verjaardag zegt Wil: “doe maar een gps dan kunnen we zelf gaan wandelen”.

Als Wil en Geer terug komen en na een busreis van 24 uur uit de bus stappen worden ze opgehaald door hun zoon. Hij zet ze op de achterbank van zijn auto en geeft ze een mooi ingepakt cadeau. Als ze het open maken blijkt het inderdaad een gps te zijn. Tja en ondanks de vermoeidheid van de reis moet er nog diezelfde dag een cache worden gevonden. Die gps moet tenslotte worden uitgeprobeerd….

Het wordt Vinkencache (GCYRC2). Dit is de eerste log die team WiGe ooit heeft geschreven:

Maar niet alleen een cache werd er op die dag gevonden, er werd ook een eigen account aangemaakt. Dus er moest nagedacht worden over een spelersnaam. Gelukkig was dat niet zo heel moeilijk. Het werd Wil en Geer en dat afgekort naar de eerste twee letters van ieder zijn naam: WiGe.

Bij deze cache was ook hun zoon weer aanwezig maar niet veel later gaan ze toch echt samen op stap. Ook stevig stappen wordt nog een keer gelopen. Nu met eigen gps en gelogd onder hun eigen account.

Maar in de begintijd is het ook vooral ontdekken. Wil is de fanatiekste; ze vind het lopen geweldig, en zoeken kan ze als de beste. Je kan het zo gek niet bedenken of zij weet de cache uit zijn schuilplaats te toveren. Overal waar ze heen gaan wordt er gecached, zowel in binnen als in buitenland.

Eigen cache

Dan volgt er een vakantie naar Groningen. Om precies te zijn naar Sellingen. De gps gaat mee en ook Geer wordt “besmet”. Ze vinden daar caches van “Willy Wortel”. Het zijn caches waar je iets meer voor moet doen; rare manieren om open te krijgen, mooie behuizingen of gewoon een prachtig tafereel wat je vind. Geer zegt tegen Wil: “als ik ooit iets voor onszelf ga plaatsen, dan moet het er ongeveer zo uit komen te zien”

In 2009 is het dan zover; de eerste eigen caches van Geer zijn hand komen in Nijmegen te liggen. Het zijn Sluis Weurt (GC1MVRH), Havenzicht (GC1GW6N) (die er nu nog steeds liggen), Phocas en duikboot. Havenzicht vormt samen met Phocas een coördinaat om tot de duikboot te komen.

In die tijd worden er nog geen favo’s gegeven maar was er wel reeds Geo’dor. Eigenlijk zijn al meteen de eerste logs erg lovend en worden er ook nominaties voor Geo’dor gedaan. Het is een systeem waarbij je sterren mag toekennen aan een cache. Pas veel later is het systeem van favo’s toekennen gekomen, maar dit is dan ook wereldwijd hetzelfde.

In het begin kreeg Geer van andere teams te horen dat er statistieken voor favo’s bestonden. Die vertelden hem dan dat hij weer was gestegen. Pas veel later is hij dit zelf ook gaan bijhouden en regelmatig gaan bekijken.

Het vervolg na de eerste caches

Na het “succes” van de tradi’s en de mysterie die ze hebben gepubliceerd borrelt er al weer een nieuw idee op. Juist ook omdat ze samen vaak multi’s lopen, moet er een multi komen.

Och en net zo als bij de eerste publicatie, wordt dit niet één multi, nee het worden er meteen vier met een bonus. De vierdaagse krijgen ze als thema mee. Geert heeft deze regelmatig zelf gelopen (en nog steeds) en vind het leuk om een toepasselijke bonuscache te maken.

Maar zijn creatieve brein wil meer. Alleen wat moet het gaan worden? Maar bovendien waar moet het gaan komen? Iedere keer die toestemming vragen in Nijmegen. Dat zou toch anders moeten kunnen?

Geer gaat op pad in de gemeente Heumen om een route uit te zetten. Het moet iets worden voor kinderen, daar zijn ze het samen over eens.

Als Geer echter met zijn waypoints thuiskomt en verteld waar hij iets neer wil gaan leggen is het Wil die er iets van vind. “Jij wil iets maken voor kinderen en je denkt er niet eens aan dat daar niet te lopen is met een kinderwagen of buggy”.

Dus Geer opnieuw op de fiets en het bos in. Zo kwam hij bij het zweefvliegveld uit. Daar een rondje omheen uitgezet. Wil was tevreden, en Geer kon aan de slag. Zo werd de multi Airport Nijmegen geboren.

Geer kon voor ieder wp een toepasselijke creatieve “cache” maken. Maar de eindcache die was helemaal het toppunt van creativiteit. Veel favo’s volgden, dus dat smaakte naar meer.

Landentrip

Zo werd uiteindelijk de landentrip (#1 van deze reeks: GC6TX4Q) bedacht. In eerste instantie wederom een multi. Deze werd in het eerste jaar goed bezocht en kreeg aardig wat favo’s. Maar het jaar erna kwam er bijna niemand. Vooral het onderhoud vergde veel en de vraag ‘voor wie doe ik het eigenlijk?’ kwam herhaaldelijk naar boven. Maar wederom is het Wil die een goed idee heeft: “als je nu van ieder waypoint eens een tradi van maakt? Dan is de eindcache van de multi gewoon de bonus van de hele wandeling. Jij blij dat je mogelijk wat meer teams hier naar toe weet te halen én dat die zien wat je allemaal hebt gemaakt, teams blij met de extra puntjes. Kortom een win/win situatie”.

Inmiddels is het ook zo dat alles wat Wil en Geer hebben liggen ieder jaar op onderhoud komt te staan. Als je ooit een cache van hen hebt gevonden dan begrijp je dat ook wel. In de winterperiode (ongeveer van oktober tot april) ligt alles eruit. Alles is dan in de schuur, zoals Geer het noemt “mijn atelier”, van het echtpaar thuis te vinden. Nieuw likje verf, behuizing bijwerken. Kortom werk zat om de winterperiode mee door te komen.

Dus de multi landentrip werd omgezet in diverse tradi’s. Het zal ook in die tijd geweest zijn dat er een medewerker van de gemeente Heumen ooit is mee geweest om alles weer terug te plaatsen in het bos.

Wil en Geer deden dit altijd samen. Zowel het plaatsen als het terug naar huis halen gebeurde allemaal op de fiets. Soms nog met medewerking van een collega cacher.

Ieder met een grote fietstas en dan gewoon het bos is. De mevrouw van de gemeente vond het prachtig. Zij is echter maar één dag mee geweest. Wil en Geer deden het in meerdere dagen. Want alles in één keer ophalen of weg brengen is vooral door de grootte van de behuizingen niet te doen.

Punaises

Belangrijk tijdens het meegaan van de gemeente-mevrouw was vooral de wijze waarop werd omgegaan met de omgeving. Overal vindt je gekleurde punaises. “Dat is niet omdat we dat zo mooi vinden, dat is echt om de natuur te sparen. Ooit waren we in Duitsland in een bos, nou dat heette een bos. Het was helemaal omgewoeld omdat iedereen daar gewoon een cache neer mocht leggen. Het leek wel of er niet gezocht hoefde te worden, gewoon alles omwoelen wat je tegen komt totdat je een doosje te pakken hebt. Ik heb toen bedacht dat wil ik echt nooit!”

“Nu wordt me wel eens verweten dat ik het cachers te makkelijk maak met de punaises. Mijn caches zijn over het algemeen “makkelijk”. Het gaat me niet om de favo’s, mijn belangrijkste doel is dat er niemand teleurgesteld naar huis gaat. Ze MOETEN de caches kunnen vinden”. Vandaar dus ook de punaises.

Reeksen

Zijn leeftijd wil Geer me niet vertellen. Maar in de loop van de jaren heeft hij aardig wat meegemaakt. De afgelopen 3 jaar waren bijzonder zwaar. Wil werd ziek en is inmiddels in een verpleeghuis opgenomen. Cachen kwam echt op een andere plaats te staan in hun leven. “Zonder Wil is het niet fijn of leuk om te gaan cachen, zij was mijn stimulator”. Langzaam aan probeert Geer de draad van het cachen weer op te pakken. Maar er is meer dan cachen; jeu-de-boules en caches creëren en iedere avond naar het verpleegtehuis om Wil te bezoeken.

De reeksen die in het bos te vinden zijn, zijn meestal gebaseerd op een thema. Dit thema wordt door Geer zelf bedacht. Op de meest vreemde plaatsen krijgt hij inspiratie. Maar het uiteindelijke resultaat is iedere keer afhankelijk van de materialen die voorhanden zijn.

Nog nooit heeft Geer iets gekocht voor zijn caches. Het hout krijgt hij van de plaatselijke bouwmarkt. “Ik ben gewoon binnen gelopen en verteld wat ik wilde gaan doen. Kwam naar buiten met wat ik nodig had”. Zo ging het ook met plastic. Dat krijg ik van een tuinwinkel. Verder verwerk ik veel blik in mijn caches. Dat zijn gewoon de blikken van het eten. Die bewaren we allemaal, een kwestie van sparen”. Qua verf heb ik wel eens wat gekocht maar ook dat probeer ik zo min mogelijk te doen. Dacht ik goedkoop uit te zijn en bij de Action wat mee te nemen. Tja, dat was zonde want dat spul bleef niet eens kleven….

De laatste aankoop die Geer heeft gedaan is wel voor de caches. Maar het is eigenlijk ook voor zijn eigen gemak. Het is een fietskarretje. “Gevonden op marktplaats, kunnen minstens 10 kistjes in dus ik dacht, die moet ik hebben. Scheelt me een aantal fietsritjes, zeker nu Wil niet meer mee kan fietsen”.

Top bereikt

Als ik vraag wat Geer nog wil bereiken qua geocaches is zijn antwoord: “ik heb eigenlijk alles al bereikt. Ik hoop het gewoon nog lang vol te kunnen houden”.

Eerst was er de drive om te gaan voor een “parel van de maand”. Een aantal keren genomineerd en nét niet gehaald. Maar in April 2016 was het raak en was de parel “binnen”.

Dan is het tijd om de volgende mijlpaal proberen te scoren: “meeste favorieten van Nederland”. Het was een heel gedoe weet ik nog uit die tijd. Maar uiteindelijk is dat gelukt in mei 2016.

Dan wordt het 2017 en WiGe houdt inmiddels de scores goed bij. Hij denkt echt dat hij nummer één van de wereld is qua favorieten. Ter ere daarvan wordt een toepasselijke cache gepubliceerd. Echter dezelfde dag nog wordt ie in het archief gedaan. In Tsjechië blijkt een cacher te zitten die meer favo’s heeft verzameld.

Maar met een slimme zet, weet de co toch de cache terug online te krijgen. Gewoon even de titel veranderen: “Netherlands “First” – World “Second”. Maar het blijft wel knagen dat er ergens in de wereld een cacher is die meer favo’s heeft.

Wat de co alleen zelf niet beseft is dat in Tsjechië  de caches het hele jaar door beschikbaar zijn. WiGe moet het doen met ongeveer een half jaar om de favo’s binnen te halen. Dat heeft vooral met de winterperiode te maken en dat zijn caches dan niet beschikbaar zijn.

Ook in 2017 krijgt de co een “virtual”, wederom een mijlpaal.

Dan wordt het 2018 en aan het eind van de warme, hete zomer is het e-i-n-d-e-l-i-j-k zover: nummer één van de wereld.

Als er dan twee bevriende geocachers een event organiseren is Geer daar heel duidelijk over: “Dat hoeft voor mij allemaal niet. Och en als er maar 20 teams komen én alleen uit onze eigen regio, dan kom ik echt niet”. Maar Geer had het mis, er kwamen vele teams en niet alleen uit de regio. Nee, uit heel Nederland waren ze gekomen om kennis te maken met deze bijzondere co. Sterker nog, niet alleen uit Nederland, ze kwamen zelfs uit het buitenland!

Geer is er op het moment dat ik daar ben om met hem dit stuk door te nemen, nog steeds van onder de indruk. Hij is ook heel dankbaar dat dit voor hem is gedaan. Mijn eigen mening dat hij nog steeds niet beseft wat hij voor de geocache-gemeenschap heeft gemaakt en betekend. Hij vind het zelf allemaal maar heel gewoon. Maar voor ons is het zooooo bijzonder!

Logs

Ik weet dat alle logs door hem persoonlijk worden gelezen. Regelmatig krijgt hij ook vragen binnen: “we hebben een kinderfeestje, kun je de serie kermis nog even laten liggen?” Dat deed hij met als gevolg dat eind november de boel opgeruimd werd en dat er inmiddels al sneeuw lag….

“We hebben een vakantie gepland in de regio Nijmegen, kan U zorgen dat de caches dan al online zijn?” Och en dan gaat Geer toch iets eerder op zijn fiets naar het bos, om te zorgen dat de vakantie onvergetelijk wordt….

Echt alles doet hij er aan om teams tevreden te stellen.

Favo’s

Als ik vraag wat zijn eigen motivatie is om een favo uit te delen is dit zijn antwoord: “Als het niet gewoon een rolletje achter een boom is, ben ik al snel tevreden. Ik kan natuurlijk nooit mijn eigen caches als maatstaf nemen. Ik ben al blij als het meer is dan een kokertje. Soms is de puzzel erg leuk, de omgeving van de multi prachtig en een enkele keer is de cache origineel. Is het een trail die ik bezoek dan krijgen ze om de zoveel caches gewoon een favo. Tenslotte verdien ik ze en moet ik ze ergens aan uitgeven 😉 “

“Voor mij zelf zijn de caches die ik in Sellingen heb gevonden, nog steeds het meest bijzonder.

Wat betreft mijn eigen caches vind ik zelf “Rusland en het draaiorgel” het beste gelukt. (GC6TX4Q Landentrip 1 – Rusland en GC663V7 Op “de Kermis” 2). Het lastige is dat ik een idee in mijn hoofd heb als ik een cache ga maken. Ik heb nergens een bouwtekening. Materiaal verzamel ik en dan gaan proberen. Net zo lang tot het naar mijn zin is. Maar van tevoren heb je werkelijk geen idee of het ook gaat lukken. Het blijft spannend tot ik het af heb.

 

Ook de gearchiveerde caches worden soms opnieuw gebruikt. Was het de multi landentrip die als diverse tradi’s terug kwam, zo kwam ook de multi Airport Nijmegen in diverse tradi’s terug. Soms met een kleine aanpassing, maar eigenlijk gaat er niets verloren”.

Verder heeft hij nog een leuk verhaal: “ik zit met een collega cacher in het bos op een bankje. Net onderhoud uitgevoerd en even samen rusten. Op de heenweg hadden we al een vrouw gezien. Zag er netjes uit en leek gewoon te wandelen. Als we echter op dat bankje zitten komt ze even bij ons zitten. Ze verteld dat ze speciaal voor de caches van WiGe naar hier is gekomen. Normaal gesproken zegt de co dan niet wie hij is, maar deze keer deed hij het wel. Ongelooflijk hoe blij die vrouw was. Ze had WiGe een keer in het echt gezien!”

Bovenstaande geeft wederom aan dat Geer helemaal niet onder de indruk is van zijn eigen prestaties. Hij vind het heel gewoon en juist dat maakt het team zo bijzonder!

Geer (en Wil) we hopen dat jullie nog heel lang door kunnen gaan met jullie geliefde hobby en dat wij nog vaak naar het bos mogen om van jullie hand iets te gaan vinden.

Dank voor de gastvrijheid en we gaan er vanuit dat er nog vele, vele favo’s gaan volgen. Want zolang jullie caches blijven bestaan zullen de teams uit binnen en buitenland deze regio blijven bezoeken.

Blog geschreven door R!@ team R@@K2012